Een deel van onze route was 'bekend' terrein. In de zin dat we hier al eens geweest waren. Maar we hebben ons werkelijk geen moment verveeld.
We hebben genoten van de steden, de bizar mooie natuur van de Cascades en vooral Glacier. Maar ook Yellowstone, de Tetons en Moab... eigenlijk was alles mooi. We zijn een beetje verliefd geworden op Glacier en de kans is zeker groot dat we hier nog eens naar terugkeren. Misschien zelfs wel voor een langer verblijf. We waren ook erg blij dat we ín alle parken hebben overnacht. Ondanks de stevige prijskaartjes die hier aan hangen was dit het zeker meer dan waard. En aan de andere kant: je kunt moeilijk beweren dat Jackson, Gardiner, West Yellowstone etc. zoveel goedkoper zijn. Dan heeft zo'n cabin toch echt wel extra charme.
De mooiste wandeling was wat mij betreft de Hidden Overlook Trail. Ook al kostte die misschien wel het meeste moeite op deze hoogte en na mijn griep.
De Swiftcurrent Nature trail vonden we ook erg leuk. Misschien ooit nog eens verder lopen dan de watervallen. Het feit dat we hier 2 moose zagen heeft zeker bijgedragen aan de ervaring. En toch ook de wandeling naar de Delicate Arch. Schandalig dat we daar pas bij ons 4e bezoek aan Moab heen gingen.
De wandelingen in Grand Teton waren ook erg mooi, en ook weer heel rustig. Af en toe zagen we iemand lopen. Maar het grootste deel liepen we toch echt alleen.
Hoogtepunten waren ook de beren in Glacier en de uitbarsting van de Great Fountain Geyser. Verder waren de, voor ons, nieuwe gebieden rondom de UT12 ook erg leuk, zowel Kodachrome als Red Canyon hebben ons erg verrast.
Het viel ons op dat het lang zo druk niet was als waar we ons op hadden voorbereid. Natuurlijk stonden we bijvoorbeeld bij de Grand Prismatic Overlook niet alleen. Maar bij de Fairy Falls, een einde verder, stonden we maar met een ander stel. Zelfs in het Labor Day Weekend. Het kan dus nog steeds. En ook de Morning Glory Pool hadden we volledig voor onszelf. In Arches liepen we zeker niet in polonaise naar de Delicate Arch en bij het Dead Horse SP stonden we net niet alleen. Ook in Glacier was het in onze beleving niet druk, we konden zelfs 's middags overal parkeren aan de Going-to-the-Sun road.
Een ander hoogtepunt was zeker ook het weer. Alleen in de Cascades was het aan de Westkant miezerig. Verder alleen maar zon! Daar hadden we vooraf wel wat bedenkingen over.
Nog wat nadelen?
Jazeker... het 'gedoe' met de auto's. Ondanks de stroepwaffel zat het dit jaar niet mee. Aan de andere kant: onze lijst met vliegvelden is met 4 toegenomen 😉. En het was erg jammer dat ik de eerste dagen ziek ben geweest. Ook voor Jurgen want ik was nu niet bepaald een gezellige reisgenoot. Gelukkig ging het vanaf Coeur 'd Alene een stuk beter.
Verder weet ik niet of we de volgende keer weer door zouden rijden naar LA. Het gaat nog niet eens zozeer om de afstand maar meer om het feit dat je toch nog een extra rijdag hebt. En LA is niet perse onze stad, wij vinden Las Vegas leuker. Maar het scheelde veel geld.
Dan nog wat cijfers:
We hebben ongeveer 4500 mijl gereden. Dat is ongeveer 7200 kilometer. Dat deden we in 3 verschillende auto's en met die auto's hebben we 6 vliegvelden gezien 😂
Voor ons doen hebben we erg veel gewandeld, zo'n 150 kilometer volgens de telefoon. Op sommige dagen hebben we dat ook wel gevoeld 😁
We hebben op 16 plaatsen overnacht, 17 als je van der Valk ook meetelt. 14 nachten verbleven we in een hotel/motel, 8 nachten sliepen we in een cabin.
We hebben 10 NP/NM bezocht en 3 SP.
Kortom: we hebben veel gezien en enorm genoten!
Vandaag is Jurgen jarig alhoewel ik dat van hem niet mag zeggen als we straks gaan uit ontbijten 😁
Het is wel leuk wakker worden met alle berichtjes en felicitaties. Rond 08.30 staan we op, nu moeten we toch echt aan de slag. Een uurtje later zijn de koffers gevuld en is ook de handbagage in orde.
Dat schijnt bij Swiss gewogen te worden, mag max 8 kilo wegen en daar zit je zo aan. En geleerd van vorig jaar: de M&M's zitten in de ruimbagage!
Tegen 10.45 checken we uit. We willen nog naar Santa Monica. Uiteraard staat de 405 potdicht maar we hebben de tijd (we vliegen pas om 19.20 uur) en wij zijn zo slecht in het volmaken van zo'n laatste dag dat alles helpt 😄
Gezien alle bagage parkeren we de auto in een garage, die verrassend goedkoop blijkt, en we lopen naar de Santa Monica Promenade. Dit vinden we het gezelligste stukje LA (wat wij gezien hebben) en we gaan op het terras van de Beanery zitten voor de brunch. Jurgen neemt een gigantische clubsandwich en ik eggs Benedict. Met de saus on the side is het erg lekker. We hebben hier wi-fi dus we appen gezellig even met het thuisfront.
Als alles op is, lopen we naar de zee. Je ziet de zeemist hangen en die komt af en toe ook aan land. Maar het is heerlijk hier. Dan zijn we er eigenlijk wel klaar mee. Probleempje: het is pas 14.00 uur. Maar we weten niks meer te verzinnen en we willen ook niet meer al te ver weg en zodoende file riskeren.
Ook nu is het druk en het duurt bijna een half uur voor we bij de rental car return zijn. We schuiven aan, krijgen de 0$ bon en voor we het weten zitten we in de shuttle naar het vliegveld.
We zijn zo vroeg dat we zelfs nog 3 kwartier moeten wachten voor we de koffers mogen afgeven maar we gebruiken de tijd om alvast onze lange broek aan te doen en vooral naar mensen te kijken. Dat blijft leuk.
Nadat we de koffers hebben afgegeven gaan we gelijk door voor de rest. Groot verschil hier met Schiphol: Alles moet uit de tas, ook het fototoestel. Ik vergeet het kleine toestel, maar die kan probleemloos door. En wonder boven wonder: er gaat eens geen tas langs de lange route!
We zeg maar meer dan genoeg tijd voor we gaan boarden dus we halen nog wat eten en drinken en dan gaat het toch altijd vrij snel. Het boarden en vertrekken gaat keurig volgens schema. We zitten op een rij waar er geen 3 maar 2 stoelen naast elkaar zitten en dat is toch altijd net even wat prettiger dan met 3 naast elkaar.
Het is de eerste keer dat we met Swiss vliegen maar de verzorging is echt goed. Eerst een zakje zoutjes en wat te drinken. Daarna het eten: Jurgen de kip met rijst en ik de (vegetarische) pasta met tomaat en champignons. Verder salade, brood, stukje kaas en cheesecake. Na het eten ging het licht uit maar slapen wil nog niet lukken. Na 1,5 film valt Jurgen in slaap en een film later lukt mij dit ook. Als we wakker worden is het nog zo'n drie uur naar Zurich. Genoeg tijd dus om de film alsnog af te kijken.
Ruim een uur voor landing krijgen we een warm doekje en niet veel later wordt het ontbijt uitgeserveerd. En nu eens een echt ontbijt: een nog warm en niet voorverpakt croissantje, een broodje en een doosje met daarin een kuipje Griekse yoghurt, jus, stukje kaas, jam en philadelphia. Het smaakt goed. Het weer in Zwitserland is prachtig en als we Zurich naderen hebben we een prachtig zicht op de (misschien wel) mooiste bergen van de Alpen: Munch, Eiger en Jungfrau. We kunnen zelfs de Matterhorn zien. We landen uiteindelijk iets te vroeg op Kloten, en da's jammer want nu mis ik precies het einde van een grappige tekenfilm.
De formaliteiten op Kloten zijn we snel door. Jammer dat onze aansluitende vlucht 20 minuten vertraging heeft. Ook is (daardoor?) de gate nog niet bekend dus we weten niet goed waar we heen moeten. We gaan eerst een heerlijk Europees broodje eten en daarna ergens zo centraal mogelijk wachten tot de gate bekend wordt. Die broodjes waren dan wel lekker maar niet bepaald goedkoop: 2 broodjes salami, een koffie en een thee kosten ruim 25CHF! Then again: er is volgens mij geen vliegveld ter wereld waar het eten niet veel te duur is.
Nou ja, wij wachten nog even en dan gaat het toch weer best snel en kunnen we boarden. Dit is een 3-3 vliegtuig, maar we hebben mazzel want onze 3e stoel blijft leeg en ondanks de vertraging landen we op de geplande tijd op Schiphol. Dan zijn we eerst nog zo ongeveer recht over ons huis heen gevlogen. Maar goed, dan moeten we nog helemaal van de Polderbaan afkomen dus dat duurt ook gewoon weer een kwartier. We krijgen in het vliegveld overigens ook nog wat te drinken en een warm broodje (én een heerlijk Zwitsers chocolaatje). Wij zijn erg te spreken over de verzorging van Swiss.
Om 19.15 uur staan we op de polderbaan, 20 minuten later aan de slurf en dan is het een halve marathon naar de bagage. Omdat het laatste stuk een Europese vlucht was op Schiphol verder geen controles meer. De koffers zijn er snel, al na een minuut of 5. Da's ook wel eens lekker!
We moeten alleen nog even op de shuttle wachten maar ook hier winst: we mogen nu wel mee 😉
Om 20.35 zijn we weer bij de auto. Even een uitrijkaart halen, altijd jammer dat hier geen aparte balie of rij voor is en dat er net een hele grote groep Chinezen staat in te checken, maar als ook dat geregeld is kunnen we op weg.
Ondanks het late tijdstip worden we toch nog even in Etten-Leur verwacht. Na een snelle kop koffie rijden we het laatste half uur naar huis. Even de katten knuffelen en dan is de energie op!
De laatste verplaatsing van de vakantie. Niet dat onze vakantie niet compleet is zonder LA, maar vooral omdat dit een 450$ scheelde aan drop off kosten. Dan willen we best een nachtje LV ruilen voor een nacht LA.
Los Angeles is 'maar' 4 uur rijden, dus dat valt erg mee. Na het uitchecken via de zuil komen we er bij het uitrijden van de parkeergarage achter dat deze parkeergarage nog helemaal niet via de factuur is betaald maar dat we die ter plekke nog aan de terminal moeten voldoen. Lekker handig. Laten we het zo zeggen: er ontbreekt dit jaar een en ander aan service en communicatie. We betalen ter plekke de 30$, ook al stond erop onze bevestiging 24$. Tussen het moment van boeken en verblijf is de prijs van het parkeren gewijzigd. Dat had ik vooraf gelezen maar we zijn er klaar mee. Die 6 dollar mogen ze houden.
We rijden naar de dichtstbijzijnde Cracker Barrel en dat blijkt dezelfde te zijn als waar we vorig jaar zijn geweest toen we naar de 7 Magic Mountains gingen. En die rijden we later ook voorbij. Vorig jaar geen idee dat die langs de snelweg naar LA staan 😂
De Cracker Barrel is zoals altijd goed. Jurgen heeft heel veel van alles en ik heb eggs-in-a-basket. We kijken daarna nog in de gigantische Bass Pro of ze daar misschien ook voor Jurgen nieuwe wandelschoenen hebben maar hij heeft pech, het is niet wat hij zoekt.
Het is inmiddels 12.30 als we op weg gaan naar LA. We mogen de auto morgen leeg inleveren (dat zit in het pakket van de extra bestuurder inbegrepen) maar voor dat we daar zijn moeten we toch echt nog even tanken. Stom genoeg kiezen we daarvoor de enige pomp in de wijde omgeving waar de benzine 4,79 per gallon is. Ervoor en, zo blijkt later, erna is de benzine steeds een dollar goedkoper. Ach, we tanken 15 gallon dus de 'schade' is te overzien.
We halen onderwg nog een keer ijsthee bij Starbucks, het is lekker warm met een temperatuur die varieert van 35-40 graden. Als we dichter bij LA koen wordt het ook echt wel drukker maar we staan maar heel even in de file.
Tegen 17.00 zijn we in het hotel en we krijgen een lekker grote kamer. En da's alleen maar goed want alle zooi moet uit de auto en de kamer ziet er dan ook al snel uit alsof er een bom is ontploft.
Het inpakken stellen we nog even uit, dat doen we morgen. Nu gaan we lekker eten: Olive Garden! Al was het alleen maar voor de breadsticks! En we zitten de laatste dagen in de herhaling want in deze vestiging hebben we in 2017 ook gegeten. Niet heel gek; toen hadden we ook een hotel vlakbij het vliegveld. Het eten smaakt uiteraard weer heerlijk. Jurgen neemt de salade en pasta met kip en garnalen. Ik neem de kippensoep en pasta met 5 kazen en gegrilde kip.
Het plan is om na het eten nog naar het Griffith Observatory te rijden maar het is mooi geweest, we gaan naar het hotel en maken toch maar alvast een begin met het inpakken van de koffers.
Hotel: Best Western Plus Suites Hotel
Weer: Zonnig en warm, alles tussen 30 en 40 graden.
Stappen: 3.100
We slapen vandaag eens uit. Net vakantie 😆
Het is al ver aan het einde van de morgen als we klaar zijn voor vertrek. We besluiten het ontbijt te combineren met een lunch en gaan dit doe bij het buffet van Harrah's.
Het is er niet heel druk en we krijgen snel een tafel. Er is erg veel keuze, het zou net zo goed een diner buffet kunnen zijn. Uit alle wereldkeukens is wel iets te krijgen en er zijn uiteraard ook heerlijke toetjes.
Maar ja, vol is vol, dus na een paar keer lopen houden we het voor gezien. We gaan terug naar de kamer, pakken de spullen en vertrekken naar het zwembad. We mogen alleen niet binnen want we hebben twee waterflessen bij ons. En dan gaat het op zich helemaal niet om de vraag of we die wel of niet mogen meenemen. Want als het een fles van het Flamingo was geweest, mocht het wel. Maar omdat dit onze eigen flessen zijn, mag het niet. Lichtelijk pissig lopen we terug naar de kamer (daar doe je gerust een kwartier over 😒
Als we ons wederom melden rommelt hij nog eens extra door de tas en alhoewel hij er niks aan kan doen, geef ik hem toch even mee dat het 'really, really wrong is, if the only reason we can't take the water is the fact that it's not bought here.
Ben ik het ook weer kwijt 😄
We kunnen zowaar ligbedjes bemachtigen, het is erg druk, en we gaan even zwemmen om af te koelen en dat lukt prima want het water is koud!
Tegen de tijd dat het zwembad om 18.00 weer wordt leeggeveegd (waarom nou toch?) gaan wij weer naar de kamer. We willen nog even koffie halen met de voucher die we kregen bij het inchecken omdat we het oké vonden om geen housekeeping te hebben.
De mevrouw vraagt ons om onze ID. Wij hebben die niet bij ons want we komen net van het zwembad. En de enige reden dat iemand zo'n voucher kan hebben, (er staat niet eens een naam op!) is omdat die bij het inchecken is uitgegeven. Juist, de plek waar je je identificeert! Maar ze mag ons deze spullen niet zonder ID meegeven. Nou dan niet. Wat een gez**k. En ook hier: niet de mevrouw d'r schuld maar belachelijke hotelregels.
Nadat we weer fris gedoucht zijn gaan we de strip op. Eerst even allebei nieuwe slippers kopen. Dan nog even shoppen in de mall tegenover de Wynn (en da's stiekem weer heel ver). Tegen de tijd dat we terug zijn zijn we wel toe aan wat te eten. Dat wordt de Cheesecake Factory in de Forum Shops. Het eten is heerlijk. Jurgen heeft een steak en heerlijke pasta en we nemen er allebei een cocktail bij. Beetje dom want we hadden na het eten naar Freemont Street willen rijden. Tsja, we krijgen het nog druk de volgende keer 😅
Als troost nemen we een toetje: Jurgen kiest de bananen cheesecake en ik met raspberry lime. Heerlijk maar te veel natuurlijk.
Als we de Forum Shops weer uit zijn hoeven we allen nog over te steken en we zijn bij het Flamingo. We houden het voor vanavond voor gezien en gaan naar onze kamer.
Hotel: The Flamingo
Het weer: Warm, 35-40 graden.
Stappen: 12.800
Bij het eten gisteren kregen we een bonnetje voor 10% korting voor 't ontbijt. Maar gezien (het gebrek aan) keuze in Panguitch waren we hier waarschijnlijk toch wel uitgekomen 😃
Het is een stuk drukker dan gisteren en er loopt mmaar 1 meisje. Die loopt natuurlijk vreselijk achter de feiten aan maar ze doet haar best. Al met al zijn we hier een uur... Het is best zielig voor het meisje want er komt pas om 09.30 uur versterking. Het blijkt dan dat een collega nieet is komen opdagen en daarom stond ze alleen. Nou wij hebben daar best begrip voor en van ons krijgt ze gewoon fooi want het eten is lekker.
Tegen 10.00 uur zitten we in de auto. We rijden lekker dwars door Zion (zo'n mooie plek kunnen we natuurlijk niet overslaan), we krijgen toch weer een uur terug.
Het hele idee van de overnachting in Panguitch was dat we dan naar Snow Canyon SP konden. Tsja... het is er niet van gekomen... We hadden er gewoon geen zin in dus we moeten echt nog eens terug!
We zijn zodoende 'te vroeg' in Las Vegas, dus we gaan eerst naar de outlet. We slagen best maar kopen niet overdreven veel. Wat wel een leuke aankoop is: nieuwe wandelschoenen bij Columbia voor de helft van de helft van de helft en dan nog met korting. Uiteindelijk kosten ze $29! En een bezoek aan de outlets is niet compleet zonder een nieuwe zonnebril 😎
Inmiddels zijn we 2,5 uur aan het shoppen en het is gezellig warm dus we gaan richting het hotel. We weten dat we met ons bakbeest gewoon een parkeergarage in kunnen rijden, maar het is toch even spannend als je dan echt naar binnen rijdt. We zitten allebei steeds te bukken 😂
Het is erg druk bij de incheckbalies dus we proberen de zuilen. Helaas, dat lukt op de een of andere manier niet, dus toch maar in de rij. De ligging van het Flamingo is geweldig, de afhandeling van het inchecken echt een stuk minder.
Als we dan eindelijk aan de beurt zijn blijkt 'onze' kamer (een King Go Deluxe) niet meer beschikbaar. Hoe kan dat nou? Nou, zegt de dame achter de balie, je reservering geeft je recht op een kamer. Niet perse de kamer die je hebt uitgezocht. Ik ga hier verder maar niet herhalen hoe het gesprek verder verliep, maar fraai was het niet. Het vervelende is dat je het gewoon niet 'wint', ook al kon ze me niet vertellen waarom ik dan op de boekingssite uit zoveel verschillende kamers kan kiezen en wat daar dan het nut van is. Het blijft bij: je kunt een keuze opgeven maar dat is niet gegarandeerd.
Uiteindelijk eindigen we met een (overigens zeer ruime en mooie) gerenoveerde Flamingo kamer. Uiteraard wél tegen een geringe bijbetaling van $10,- per nacht. Een andere optie met een King was blijkbaar niet meer beschikbaar. We installeren ons, bellen even de front desk omdat de rookmelder nog maar aan 1 draadje aan het plafond hangt, maar verder is het een mooie kamer met dito badkamer.
We frissen ons op en gaan op weg naar eten. De Outback. Beetje dom, want er zit er een 2 hotels verderop (BW Casino) maar wij lopen helemaal naar de vestiging bij de M&M's winkel 😅
Ach, zo komen we toch nog aan onze stappen. Jurgen kiest een of andere steak en ik Alice Springs Chicken. En allebei iets lekkers te drinken, dat hadden we wel verdiend.
Via de verschillende casino's lopen we terug en natuurlijk pakken we nog even de fonteinen van het Bellaggio mee!
Overnachting: The Flamingo
Het weer: Zonnig en erg warm, 35-40
Stappen:12.900
Voor vandaag staat de mooiste weg van Utah op de planning: de UT12. Alhoewel de UT95 er zeker mee kan concurreren!
We hebben de hele dag de tijd om de 200 kilometer van vandaag af te leggen. Maar eerst moeten we tanken. Zowel benzine als geld 😆
Bij de benzinepomp hoor ik dat de pinautomaat in het dorp in een winkeltje zit. En de dame daar vertelt dan weer dat het postkantoor aan de overkant zit en dat ik daar de kaarten kan posten. Ben benieuwd hoe lang ze er over doen want het lijkt nu niet echt een druk gebruikt postkantoor.
Inmiddels is het 09.30 en kunnen we op weg. Ook nu weer is het prachtig weer alhoewel het op deze hoogte en op dit tijdstip behoorlijk koud is.
Het eerste deel van de UT12 is een open ranch dus we moeten een aantal keer stevig remmen voor overstekende koeien. Je vraagt je toch af hoe die koeien ooit binnen worden gebracht.
In het roadbook stond dat we de Lover Calf Creek Falls konden doen. Maar daar hebben we geen zin in dus die slaan we over. Je moet toch redenen hebben om nog eens terug te komen 😆
Bij het Kiva coffehouse halen we koffie (die lekker is) en thee (die niet lekker is) en dan gaan we weer verder.
Volgende stop: Kodachrome Basin SP. Eerst maar even picknicken. Het is ook hier erg druk met wespen die op m'n ham afkomen. Jurgen heeft nergens last van, die eet philadelphia met jalopeno pepers. Getver!
Na de picknick tijd voor een wandeling, de naam even kwijt maar het was iets met Paradise. Een erg leuke wandeling met mooi uitzicht over het park en de omgeving. Als het minder warm en dus helderder is, zou je volgens de borden vanaf hier zelfs Bryce moeten kunnen zien liggen.
Na deze wandeling slaan we Bryce ook over en rijden we door naar Red Canyon SP. We gaan eerst even naar het VC en dan de wandelschoenen aan. We combineren de Pink Ledges trail met de Hoodoo Trail. Die laatste is maar 500 meter dus zo sportief is het nu ook weer niet 😂
De trail gaat bij stukken steil omhoog maar het is heel mooi zo tussen de rode hoodoo's. Een soort Bryce in het klein maar dan 1000x minder druk. Het is hier echt prachtig dus als we nog eens in de buurt zijn gaan we zeker een langere wandeling plannen. De Hoodoo's trail is trouwens een interpretive trail. Zo leren we dat de bomen hier naar butterscotch ruiken!
Als we weer terug zijn bij de auto besluiten we toch nog even terug te rijden naar Bryce om daar in het VC zo'n waterfles sling te halen. Dan hoeven voor dit soort korte wandelingen niet perse de rugzakken mee en loop je toch niet met zo'n fles in je handen.
Dan op naar onze overnachtingsplaats. We slapen in Panguitch. Niet bepaald een wereldstad maar zo hadden we voldoende tijd voor de 12. De overnachtingsplek is dan wel weer 'werelds'. We hebben een soort (hele grote) cabin met kingbed en veel ruimte. Het ruikt allemaal nog nieuw en we kunnen buiten zitten! We krijgen het advies om bij het Cowboy Steak house te eten, al gauw 50 meter verder, en dat is zeker geen slecht advies. Ik neem pulled pork, Jurgen ook zoiets, en het is heerlijk. Er gaat nog een stuk cheesecake mee naar 'huis' en de rest van de avond zitten we (wel met lange broek want het koelt hier af) nog lekker buiten.
Overnachting: Countryside Cabins
Het weer: Zonnig, bij vertrek 12 graden maar dat liep snel op naar 26-30 graden.
Stappen:7.200
De wekker staat alweer om 07.30 uur, maar het wordt steeds moeilijker om er gelijk uit te komen. Uiteindelijk lukt het toch en gaan we ontbijten, dat zit er bij en is een min of meer standaard ontbijt. Niks mis mee dus.
Dan de hoogste tijd om naar Capitol Reef te rijden. Eerst naar het VC. Eigenlijk hadden we voor vandaag de Cathedral Valley Loop bedacht maar (slechte voorbereiding...) die is langer dan gedacht en daar hebben we geen zin in. Dus over op plan B: taartjes halen in het Gifford House en de scenic road rijden.
De taartjes ruiken heerlijk en we kiezen een aardbei/rabarber taartje en een appeltaartje. Dat was achteraf wat optimistisch 😄
Aan het einde van de scenic road kunnen we picknicken en doen we een dappere poging maar ondanks dat de taartjes ech theerlijk zijn krijgen we ze niet op. We rijden nog een stuk van de onverharde Capitol Gorge road. Het is hier werkelijk prachtig en als we dit stuk weer terugrijden zien we een kleine kudde mountain sheep. Gelukkig toch nog wat wildlife!
Als we weer terug zijno p de 'normale' weg rijden we naar de parkeerplaats van de Hickman Bridge. NIet zo'n lange wandeling maar wel in het zonnetje.
De bridge is erg mooi. En ligt best goed verstopt want je ziet hem pas op het laatste moment.
We besluiten ook nog naar de Gooseneckstrail te rijden. Dat mag eigenlijk niet zo heten want het is ongeveer 400 meter. En we hebben ze wel eens mooier gezien.
Dan is het 14.30 en eigenlijk zijn we er klaar mee. We gaan terug naar het hotel en lekker naar het zwembad. Ondertussen gooien we er ook nog maar eens een wasje in en we gebruiken nog even de hottub maar die is serieus warm. Je zou het niet verwachten...
Rond een uur of 17.30 gaan we op weg naar eten. De Rim Rock krijgt goeie reviews dus daar gaan we heen. We nemen allebei een sirloin steak en het moet gezegd worden: het is heerlijk. En we hebben hier een prachtig uitzicht. Na het even rijden we nog even naar het park maar we zijn natuurlijk weer vakkundig te laat voor de zonsondergang.
Overnachting: Broken Spur Inn & Steakhouse
Het weer: Zonnig en warm, 30 graden
Stappen: 7.500
