Een deel van onze route was 'bekend' terrein. In de zin dat we hier al eens geweest waren. Maar we hebben ons werkelijk geen moment verveeld.
We hebben genoten van de steden, de bizar mooie natuur van de Cascades en vooral Glacier. Maar ook Yellowstone, de Tetons en Moab... eigenlijk was alles mooi. We zijn een beetje verliefd geworden op Glacier en de kans is zeker groot dat we hier nog eens naar terugkeren. Misschien zelfs wel voor een langer verblijf. We waren ook erg blij dat we ín alle parken hebben overnacht. Ondanks de stevige prijskaartjes die hier aan hangen was dit het zeker meer dan waard. En aan de andere kant: je kunt moeilijk beweren dat Jackson, Gardiner, West Yellowstone etc. zoveel goedkoper zijn. Dan heeft zo'n cabin toch echt wel extra charme.
De mooiste wandeling was wat mij betreft de Hidden Overlook Trail. Ook al kostte die misschien wel het meeste moeite op deze hoogte en na mijn griep.
De Swiftcurrent Nature trail vonden we ook erg leuk. Misschien ooit nog eens verder lopen dan de watervallen. Het feit dat we hier 2 moose zagen heeft zeker bijgedragen aan de ervaring. En toch ook de wandeling naar de Delicate Arch. Schandalig dat we daar pas bij ons 4e bezoek aan Moab heen gingen.
De wandelingen in Grand Teton waren ook erg mooi, en ook weer heel rustig. Af en toe zagen we iemand lopen. Maar het grootste deel liepen we toch echt alleen.
Hoogtepunten waren ook de beren in Glacier en de uitbarsting van de Great Fountain Geyser. Verder waren de, voor ons, nieuwe gebieden rondom de UT12 ook erg leuk, zowel Kodachrome als Red Canyon hebben ons erg verrast.
Het viel ons op dat het lang zo druk niet was als waar we ons op hadden voorbereid. Natuurlijk stonden we bijvoorbeeld bij de Grand Prismatic Overlook niet alleen. Maar bij de Fairy Falls, een einde verder, stonden we maar met een ander stel. Zelfs in het Labor Day Weekend. Het kan dus nog steeds. En ook de Morning Glory Pool hadden we volledig voor onszelf. In Arches liepen we zeker niet in polonaise naar de Delicate Arch en bij het Dead Horse SP stonden we net niet alleen. Ook in Glacier was het in onze beleving niet druk, we konden zelfs 's middags overal parkeren aan de Going-to-the-Sun road.
Een ander hoogtepunt was zeker ook het weer. Alleen in de Cascades was het aan de Westkant miezerig. Verder alleen maar zon! Daar hadden we vooraf wel wat bedenkingen over.
Nog wat nadelen?
Jazeker... het 'gedoe' met de auto's. Ondanks de stroepwaffel zat het dit jaar niet mee. Aan de andere kant: onze lijst met vliegvelden is met 4 toegenomen 😉. En het was erg jammer dat ik de eerste dagen ziek ben geweest. Ook voor Jurgen want ik was nu niet bepaald een gezellige reisgenoot. Gelukkig ging het vanaf Coeur 'd Alene een stuk beter.
Verder weet ik niet of we de volgende keer weer door zouden rijden naar LA. Het gaat nog niet eens zozeer om de afstand maar meer om het feit dat je toch nog een extra rijdag hebt. En LA is niet perse onze stad, wij vinden Las Vegas leuker. Maar het scheelde veel geld.
Dan nog wat cijfers:
We hebben ongeveer 4500 mijl gereden. Dat is ongeveer 7200 kilometer. Dat deden we in 3 verschillende auto's en met die auto's hebben we 6 vliegvelden gezien 😂
Voor ons doen hebben we erg veel gewandeld, zo'n 150 kilometer volgens de telefoon. Op sommige dagen hebben we dat ook wel gevoeld 😁
We hebben op 16 plaatsen overnacht, 17 als je van der Valk ook meetelt. 14 nachten verbleven we in een hotel/motel, 8 nachten sliepen we in een cabin.
We hebben 10 NP/NM bezocht en 3 SP.
Kortom: we hebben veel gezien en enorm genoten!
Vandaag is Jurgen jarig alhoewel ik dat van hem niet mag zeggen als we straks gaan uit ontbijten 😁
Het is wel leuk wakker worden met alle berichtjes en felicitaties. Rond 08.30 staan we op, nu moeten we toch echt aan de slag. Een uurtje later zijn de koffers gevuld en is ook de handbagage in orde.
Dat schijnt bij Swiss gewogen te worden, mag max 8 kilo wegen en daar zit je zo aan. En geleerd van vorig jaar: de M&M's zitten in de ruimbagage!
Tegen 10.45 checken we uit. We willen nog naar Santa Monica. Uiteraard staat de 405 potdicht maar we hebben de tijd (we vliegen pas om 19.20 uur) en wij zijn zo slecht in het volmaken van zo'n laatste dag dat alles helpt 😄
Gezien alle bagage parkeren we de auto in een garage, die verrassend goedkoop blijkt, en we lopen naar de Santa Monica Promenade. Dit vinden we het gezelligste stukje LA (wat wij gezien hebben) en we gaan op het terras van de Beanery zitten voor de brunch. Jurgen neemt een gigantische clubsandwich en ik eggs Benedict. Met de saus on the side is het erg lekker. We hebben hier wi-fi dus we appen gezellig even met het thuisfront.
Als alles op is, lopen we naar de zee. Je ziet de zeemist hangen en die komt af en toe ook aan land. Maar het is heerlijk hier. Dan zijn we er eigenlijk wel klaar mee. Probleempje: het is pas 14.00 uur. Maar we weten niks meer te verzinnen en we willen ook niet meer al te ver weg en zodoende file riskeren.
Ook nu is het druk en het duurt bijna een half uur voor we bij de rental car return zijn. We schuiven aan, krijgen de 0$ bon en voor we het weten zitten we in de shuttle naar het vliegveld.
We zijn zo vroeg dat we zelfs nog 3 kwartier moeten wachten voor we de koffers mogen afgeven maar we gebruiken de tijd om alvast onze lange broek aan te doen en vooral naar mensen te kijken. Dat blijft leuk.
Nadat we de koffers hebben afgegeven gaan we gelijk door voor de rest. Groot verschil hier met Schiphol: Alles moet uit de tas, ook het fototoestel. Ik vergeet het kleine toestel, maar die kan probleemloos door. En wonder boven wonder: er gaat eens geen tas langs de lange route!
We zeg maar meer dan genoeg tijd voor we gaan boarden dus we halen nog wat eten en drinken en dan gaat het toch altijd vrij snel. Het boarden en vertrekken gaat keurig volgens schema. We zitten op een rij waar er geen 3 maar 2 stoelen naast elkaar zitten en dat is toch altijd net even wat prettiger dan met 3 naast elkaar.
Het is de eerste keer dat we met Swiss vliegen maar de verzorging is echt goed. Eerst een zakje zoutjes en wat te drinken. Daarna het eten: Jurgen de kip met rijst en ik de (vegetarische) pasta met tomaat en champignons. Verder salade, brood, stukje kaas en cheesecake. Na het eten ging het licht uit maar slapen wil nog niet lukken. Na 1,5 film valt Jurgen in slaap en een film later lukt mij dit ook. Als we wakker worden is het nog zo'n drie uur naar Zurich. Genoeg tijd dus om de film alsnog af te kijken.
Ruim een uur voor landing krijgen we een warm doekje en niet veel later wordt het ontbijt uitgeserveerd. En nu eens een echt ontbijt: een nog warm en niet voorverpakt croissantje, een broodje en een doosje met daarin een kuipje Griekse yoghurt, jus, stukje kaas, jam en philadelphia. Het smaakt goed. Het weer in Zwitserland is prachtig en als we Zurich naderen hebben we een prachtig zicht op de (misschien wel) mooiste bergen van de Alpen: Munch, Eiger en Jungfrau. We kunnen zelfs de Matterhorn zien. We landen uiteindelijk iets te vroeg op Kloten, en da's jammer want nu mis ik precies het einde van een grappige tekenfilm.
De formaliteiten op Kloten zijn we snel door. Jammer dat onze aansluitende vlucht 20 minuten vertraging heeft. Ook is (daardoor?) de gate nog niet bekend dus we weten niet goed waar we heen moeten. We gaan eerst een heerlijk Europees broodje eten en daarna ergens zo centraal mogelijk wachten tot de gate bekend wordt. Die broodjes waren dan wel lekker maar niet bepaald goedkoop: 2 broodjes salami, een koffie en een thee kosten ruim 25CHF! Then again: er is volgens mij geen vliegveld ter wereld waar het eten niet veel te duur is.
Nou ja, wij wachten nog even en dan gaat het toch weer best snel en kunnen we boarden. Dit is een 3-3 vliegtuig, maar we hebben mazzel want onze 3e stoel blijft leeg en ondanks de vertraging landen we op de geplande tijd op Schiphol. Dan zijn we eerst nog zo ongeveer recht over ons huis heen gevlogen. Maar goed, dan moeten we nog helemaal van de Polderbaan afkomen dus dat duurt ook gewoon weer een kwartier. We krijgen in het vliegveld overigens ook nog wat te drinken en een warm broodje (én een heerlijk Zwitsers chocolaatje). Wij zijn erg te spreken over de verzorging van Swiss.
Om 19.15 uur staan we op de polderbaan, 20 minuten later aan de slurf en dan is het een halve marathon naar de bagage. Omdat het laatste stuk een Europese vlucht was op Schiphol verder geen controles meer. De koffers zijn er snel, al na een minuut of 5. Da's ook wel eens lekker!
We moeten alleen nog even op de shuttle wachten maar ook hier winst: we mogen nu wel mee 😉
Om 20.35 zijn we weer bij de auto. Even een uitrijkaart halen, altijd jammer dat hier geen aparte balie of rij voor is en dat er net een hele grote groep Chinezen staat in te checken, maar als ook dat geregeld is kunnen we op weg.
Ondanks het late tijdstip worden we toch nog even in Etten-Leur verwacht. Na een snelle kop koffie rijden we het laatste half uur naar huis. Even de katten knuffelen en dan is de energie op!
De laatste verplaatsing van de vakantie. Niet dat onze vakantie niet compleet is zonder LA, maar vooral omdat dit een 450$ scheelde aan drop off kosten. Dan willen we best een nachtje LV ruilen voor een nacht LA.
Los Angeles is 'maar' 4 uur rijden, dus dat valt erg mee. Na het uitchecken via de zuil komen we er bij het uitrijden van de parkeergarage achter dat deze parkeergarage nog helemaal niet via de factuur is betaald maar dat we die ter plekke nog aan de terminal moeten voldoen. Lekker handig. Laten we het zo zeggen: er ontbreekt dit jaar een en ander aan service en communicatie. We betalen ter plekke de 30$, ook al stond erop onze bevestiging 24$. Tussen het moment van boeken en verblijf is de prijs van het parkeren gewijzigd. Dat had ik vooraf gelezen maar we zijn er klaar mee. Die 6 dollar mogen ze houden.
We rijden naar de dichtstbijzijnde Cracker Barrel en dat blijkt dezelfde te zijn als waar we vorig jaar zijn geweest toen we naar de 7 Magic Mountains gingen. En die rijden we later ook voorbij. Vorig jaar geen idee dat die langs de snelweg naar LA staan 😂
De Cracker Barrel is zoals altijd goed. Jurgen heeft heel veel van alles en ik heb eggs-in-a-basket. We kijken daarna nog in de gigantische Bass Pro of ze daar misschien ook voor Jurgen nieuwe wandelschoenen hebben maar hij heeft pech, het is niet wat hij zoekt.
Het is inmiddels 12.30 als we op weg gaan naar LA. We mogen de auto morgen leeg inleveren (dat zit in het pakket van de extra bestuurder inbegrepen) maar voor dat we daar zijn moeten we toch echt nog even tanken. Stom genoeg kiezen we daarvoor de enige pomp in de wijde omgeving waar de benzine 4,79 per gallon is. Ervoor en, zo blijkt later, erna is de benzine steeds een dollar goedkoper. Ach, we tanken 15 gallon dus de 'schade' is te overzien.
We halen onderwg nog een keer ijsthee bij Starbucks, het is lekker warm met een temperatuur die varieert van 35-40 graden. Als we dichter bij LA koen wordt het ook echt wel drukker maar we staan maar heel even in de file.
Tegen 17.00 zijn we in het hotel en we krijgen een lekker grote kamer. En da's alleen maar goed want alle zooi moet uit de auto en de kamer ziet er dan ook al snel uit alsof er een bom is ontploft.
Het inpakken stellen we nog even uit, dat doen we morgen. Nu gaan we lekker eten: Olive Garden! Al was het alleen maar voor de breadsticks! En we zitten de laatste dagen in de herhaling want in deze vestiging hebben we in 2017 ook gegeten. Niet heel gek; toen hadden we ook een hotel vlakbij het vliegveld. Het eten smaakt uiteraard weer heerlijk. Jurgen neemt de salade en pasta met kip en garnalen. Ik neem de kippensoep en pasta met 5 kazen en gegrilde kip.
Het plan is om na het eten nog naar het Griffith Observatory te rijden maar het is mooi geweest, we gaan naar het hotel en maken toch maar alvast een begin met het inpakken van de koffers.
Hotel: Best Western Plus Suites Hotel
Weer: Zonnig en warm, alles tussen 30 en 40 graden.
Stappen: 3.100
We slapen vandaag eens uit. Net vakantie 😆
Het is al ver aan het einde van de morgen als we klaar zijn voor vertrek. We besluiten het ontbijt te combineren met een lunch en gaan dit doe bij het buffet van Harrah's.
Het is er niet heel druk en we krijgen snel een tafel. Er is erg veel keuze, het zou net zo goed een diner buffet kunnen zijn. Uit alle wereldkeukens is wel iets te krijgen en er zijn uiteraard ook heerlijke toetjes.
Maar ja, vol is vol, dus na een paar keer lopen houden we het voor gezien. We gaan terug naar de kamer, pakken de spullen en vertrekken naar het zwembad. We mogen alleen niet binnen want we hebben twee waterflessen bij ons. En dan gaat het op zich helemaal niet om de vraag of we die wel of niet mogen meenemen. Want als het een fles van het Flamingo was geweest, mocht het wel. Maar omdat dit onze eigen flessen zijn, mag het niet. Lichtelijk pissig lopen we terug naar de kamer (daar doe je gerust een kwartier over 😒
Als we ons wederom melden rommelt hij nog eens extra door de tas en alhoewel hij er niks aan kan doen, geef ik hem toch even mee dat het 'really, really wrong is, if the only reason we can't take the water is the fact that it's not bought here.
Ben ik het ook weer kwijt 😄
We kunnen zowaar ligbedjes bemachtigen, het is erg druk, en we gaan even zwemmen om af te koelen en dat lukt prima want het water is koud!
Tegen de tijd dat het zwembad om 18.00 weer wordt leeggeveegd (waarom nou toch?) gaan wij weer naar de kamer. We willen nog even koffie halen met de voucher die we kregen bij het inchecken omdat we het oké vonden om geen housekeeping te hebben.
De mevrouw vraagt ons om onze ID. Wij hebben die niet bij ons want we komen net van het zwembad. En de enige reden dat iemand zo'n voucher kan hebben, (er staat niet eens een naam op!) is omdat die bij het inchecken is uitgegeven. Juist, de plek waar je je identificeert! Maar ze mag ons deze spullen niet zonder ID meegeven. Nou dan niet. Wat een gez**k. En ook hier: niet de mevrouw d'r schuld maar belachelijke hotelregels.
Nadat we weer fris gedoucht zijn gaan we de strip op. Eerst even allebei nieuwe slippers kopen. Dan nog even shoppen in de mall tegenover de Wynn (en da's stiekem weer heel ver). Tegen de tijd dat we terug zijn zijn we wel toe aan wat te eten. Dat wordt de Cheesecake Factory in de Forum Shops. Het eten is heerlijk. Jurgen heeft een steak en heerlijke pasta en we nemen er allebei een cocktail bij. Beetje dom want we hadden na het eten naar Freemont Street willen rijden. Tsja, we krijgen het nog druk de volgende keer 😅
Als troost nemen we een toetje: Jurgen kiest de bananen cheesecake en ik met raspberry lime. Heerlijk maar te veel natuurlijk.
Als we de Forum Shops weer uit zijn hoeven we allen nog over te steken en we zijn bij het Flamingo. We houden het voor vanavond voor gezien en gaan naar onze kamer.
Hotel: The Flamingo
Het weer: Warm, 35-40 graden.
Stappen: 12.800
Bij het eten gisteren kregen we een bonnetje voor 10% korting voor 't ontbijt. Maar gezien (het gebrek aan) keuze in Panguitch waren we hier waarschijnlijk toch wel uitgekomen 😃
Het is een stuk drukker dan gisteren en er loopt mmaar 1 meisje. Die loopt natuurlijk vreselijk achter de feiten aan maar ze doet haar best. Al met al zijn we hier een uur... Het is best zielig voor het meisje want er komt pas om 09.30 uur versterking. Het blijkt dan dat een collega nieet is komen opdagen en daarom stond ze alleen. Nou wij hebben daar best begrip voor en van ons krijgt ze gewoon fooi want het eten is lekker.
Tegen 10.00 uur zitten we in de auto. We rijden lekker dwars door Zion (zo'n mooie plek kunnen we natuurlijk niet overslaan), we krijgen toch weer een uur terug.
Het hele idee van de overnachting in Panguitch was dat we dan naar Snow Canyon SP konden. Tsja... het is er niet van gekomen... We hadden er gewoon geen zin in dus we moeten echt nog eens terug!
We zijn zodoende 'te vroeg' in Las Vegas, dus we gaan eerst naar de outlet. We slagen best maar kopen niet overdreven veel. Wat wel een leuke aankoop is: nieuwe wandelschoenen bij Columbia voor de helft van de helft van de helft en dan nog met korting. Uiteindelijk kosten ze $29! En een bezoek aan de outlets is niet compleet zonder een nieuwe zonnebril 😎
Inmiddels zijn we 2,5 uur aan het shoppen en het is gezellig warm dus we gaan richting het hotel. We weten dat we met ons bakbeest gewoon een parkeergarage in kunnen rijden, maar het is toch even spannend als je dan echt naar binnen rijdt. We zitten allebei steeds te bukken 😂
Het is erg druk bij de incheckbalies dus we proberen de zuilen. Helaas, dat lukt op de een of andere manier niet, dus toch maar in de rij. De ligging van het Flamingo is geweldig, de afhandeling van het inchecken echt een stuk minder.
Als we dan eindelijk aan de beurt zijn blijkt 'onze' kamer (een King Go Deluxe) niet meer beschikbaar. Hoe kan dat nou? Nou, zegt de dame achter de balie, je reservering geeft je recht op een kamer. Niet perse de kamer die je hebt uitgezocht. Ik ga hier verder maar niet herhalen hoe het gesprek verder verliep, maar fraai was het niet. Het vervelende is dat je het gewoon niet 'wint', ook al kon ze me niet vertellen waarom ik dan op de boekingssite uit zoveel verschillende kamers kan kiezen en wat daar dan het nut van is. Het blijft bij: je kunt een keuze opgeven maar dat is niet gegarandeerd.
Uiteindelijk eindigen we met een (overigens zeer ruime en mooie) gerenoveerde Flamingo kamer. Uiteraard wél tegen een geringe bijbetaling van $10,- per nacht. Een andere optie met een King was blijkbaar niet meer beschikbaar. We installeren ons, bellen even de front desk omdat de rookmelder nog maar aan 1 draadje aan het plafond hangt, maar verder is het een mooie kamer met dito badkamer.
We frissen ons op en gaan op weg naar eten. De Outback. Beetje dom, want er zit er een 2 hotels verderop (BW Casino) maar wij lopen helemaal naar de vestiging bij de M&M's winkel 😅
Ach, zo komen we toch nog aan onze stappen. Jurgen kiest een of andere steak en ik Alice Springs Chicken. En allebei iets lekkers te drinken, dat hadden we wel verdiend.
Via de verschillende casino's lopen we terug en natuurlijk pakken we nog even de fonteinen van het Bellaggio mee!
Overnachting: The Flamingo
Het weer: Zonnig en erg warm, 35-40
Stappen:12.900
Voor vandaag staat de mooiste weg van Utah op de planning: de UT12. Alhoewel de UT95 er zeker mee kan concurreren!
We hebben de hele dag de tijd om de 200 kilometer van vandaag af te leggen. Maar eerst moeten we tanken. Zowel benzine als geld 😆
Bij de benzinepomp hoor ik dat de pinautomaat in het dorp in een winkeltje zit. En de dame daar vertelt dan weer dat het postkantoor aan de overkant zit en dat ik daar de kaarten kan posten. Ben benieuwd hoe lang ze er over doen want het lijkt nu niet echt een druk gebruikt postkantoor.
Inmiddels is het 09.30 en kunnen we op weg. Ook nu weer is het prachtig weer alhoewel het op deze hoogte en op dit tijdstip behoorlijk koud is.
Het eerste deel van de UT12 is een open ranch dus we moeten een aantal keer stevig remmen voor overstekende koeien. Je vraagt je toch af hoe die koeien ooit binnen worden gebracht.
In het roadbook stond dat we de Lover Calf Creek Falls konden doen. Maar daar hebben we geen zin in dus die slaan we over. Je moet toch redenen hebben om nog eens terug te komen 😆
Bij het Kiva coffehouse halen we koffie (die lekker is) en thee (die niet lekker is) en dan gaan we weer verder.
Volgende stop: Kodachrome Basin SP. Eerst maar even picknicken. Het is ook hier erg druk met wespen die op m'n ham afkomen. Jurgen heeft nergens last van, die eet philadelphia met jalopeno pepers. Getver!
Na de picknick tijd voor een wandeling, de naam even kwijt maar het was iets met Paradise. Een erg leuke wandeling met mooi uitzicht over het park en de omgeving. Als het minder warm en dus helderder is, zou je volgens de borden vanaf hier zelfs Bryce moeten kunnen zien liggen.
Na deze wandeling slaan we Bryce ook over en rijden we door naar Red Canyon SP. We gaan eerst even naar het VC en dan de wandelschoenen aan. We combineren de Pink Ledges trail met de Hoodoo Trail. Die laatste is maar 500 meter dus zo sportief is het nu ook weer niet 😂
De trail gaat bij stukken steil omhoog maar het is heel mooi zo tussen de rode hoodoo's. Een soort Bryce in het klein maar dan 1000x minder druk. Het is hier echt prachtig dus als we nog eens in de buurt zijn gaan we zeker een langere wandeling plannen. De Hoodoo's trail is trouwens een interpretive trail. Zo leren we dat de bomen hier naar butterscotch ruiken!
Als we weer terug zijn bij de auto besluiten we toch nog even terug te rijden naar Bryce om daar in het VC zo'n waterfles sling te halen. Dan hoeven voor dit soort korte wandelingen niet perse de rugzakken mee en loop je toch niet met zo'n fles in je handen.
Dan op naar onze overnachtingsplaats. We slapen in Panguitch. Niet bepaald een wereldstad maar zo hadden we voldoende tijd voor de 12. De overnachtingsplek is dan wel weer 'werelds'. We hebben een soort (hele grote) cabin met kingbed en veel ruimte. Het ruikt allemaal nog nieuw en we kunnen buiten zitten! We krijgen het advies om bij het Cowboy Steak house te eten, al gauw 50 meter verder, en dat is zeker geen slecht advies. Ik neem pulled pork, Jurgen ook zoiets, en het is heerlijk. Er gaat nog een stuk cheesecake mee naar 'huis' en de rest van de avond zitten we (wel met lange broek want het koelt hier af) nog lekker buiten.
Overnachting: Countryside Cabins
Het weer: Zonnig, bij vertrek 12 graden maar dat liep snel op naar 26-30 graden.
Stappen:7.200
De wekker staat alweer om 07.30 uur, maar het wordt steeds moeilijker om er gelijk uit te komen. Uiteindelijk lukt het toch en gaan we ontbijten, dat zit er bij en is een min of meer standaard ontbijt. Niks mis mee dus.
Dan de hoogste tijd om naar Capitol Reef te rijden. Eerst naar het VC. Eigenlijk hadden we voor vandaag de Cathedral Valley Loop bedacht maar (slechte voorbereiding...) die is langer dan gedacht en daar hebben we geen zin in. Dus over op plan B: taartjes halen in het Gifford House en de scenic road rijden.
De taartjes ruiken heerlijk en we kiezen een aardbei/rabarber taartje en een appeltaartje. Dat was achteraf wat optimistisch 😄
Aan het einde van de scenic road kunnen we picknicken en doen we een dappere poging maar ondanks dat de taartjes ech theerlijk zijn krijgen we ze niet op. We rijden nog een stuk van de onverharde Capitol Gorge road. Het is hier werkelijk prachtig en als we dit stuk weer terugrijden zien we een kleine kudde mountain sheep. Gelukkig toch nog wat wildlife!
Als we weer terug zijno p de 'normale' weg rijden we naar de parkeerplaats van de Hickman Bridge. NIet zo'n lange wandeling maar wel in het zonnetje.
De bridge is erg mooi. En ligt best goed verstopt want je ziet hem pas op het laatste moment.
We besluiten ook nog naar de Gooseneckstrail te rijden. Dat mag eigenlijk niet zo heten want het is ongeveer 400 meter. En we hebben ze wel eens mooier gezien.
Dan is het 14.30 en eigenlijk zijn we er klaar mee. We gaan terug naar het hotel en lekker naar het zwembad. Ondertussen gooien we er ook nog maar eens een wasje in en we gebruiken nog even de hottub maar die is serieus warm. Je zou het niet verwachten...
Rond een uur of 17.30 gaan we op weg naar eten. De Rim Rock krijgt goeie reviews dus daar gaan we heen. We nemen allebei een sirloin steak en het moet gezegd worden: het is heerlijk. En we hebben hier een prachtig uitzicht. Na het even rijden we nog even naar het park maar we zijn natuurlijk weer vakkundig te laat voor de zonsondergang.
Overnachting: Broken Spur Inn & Steakhouse
Het weer: Zonnig en warm, 30 graden
Stappen: 7.500
We moeten weer door dus we ruimen de hut op, gooien de spullen in de auto, eten een yoghurtje en om 09.30 uur zijn we op weg.
Eerst nog de 'verkeerde' kant op. Ik wil graag nog eens naar Dead Horse SP en dan pakken we gelijk nog even Canyonlands mee voor een stempel 😊
Zo gezegd, zo gedaan, alhowel het toch nog een half uur rijden is voor we het SP bereiken. In onze herinnering was de toegang iets van 7 of 10 USD (2012) maar nu 20. Nou ja, dan maar mooie foto's maken! Wij houden van dit landschap en vinden het echt prachtig.
Als we uit-ge-jappannerd zijn rijden we terug en vervolgens door naar Canyonlands. Natuurlijk eerst de stempel en dan rijden we toch ook maar even door naar de Mesa Arch. We waren hier in 2016 ook maar toen hadden we slecht weer. Dus nu dezelfde foto maar dan met zon!
Dan is het de hoogste tijd om op weg te gaan naar Torrey. Dat kan op zich via de kortste route in een uur of 2. Maar we rijden om via de UT95. We hebben hier al eerder gereden maar het landschap blijft verwonderen.
Tegen 15.30 zijn we in Hanksville. We hadden ons erg verheugd op een milkshake van Blondies. Helaas, Blondies is dicht. Maar bij de benzinepomp zit een eetgebeuren en daar bestellen we ieder een milkshake die in niets onder doet aan die van Blondies! Als Jurgen hem op heeft, gaan we weer verder. Ik heb hem pas op als we Torrey binnen rijden 😂😂
De weg van Hanksville naar Torrey gaat al snel door Capitol Reef, bepaald geen straf! Tegen 17.15 uur zijn we bij het hotel.
Dat gaat ongeveer zo: we letten allebei op een kant van de weg (want waarom zou je de navigatie gebruiken) om zo het hotel te kunnen signaleren. Opeens een gil van mij, een snelle reactie van Jurgen, op twee wielen de bocht door (nou ja, zo erg was het nu ook weer niet) en we hoeven eens niet te draaien maar rijden gelijk het terrein van de Broken Spur op.
We krijgen een keurig nette kamer op de ground floor en dan begint het hele ritueel van auto uitladen weer opnieuw. Nadat we geinstalleerd zijn is het tijd om te eten. Dat doen we hier in het restaurant bij het hotel. Het is best druk, er zit een grote groep, maar het eten is erg lekker. Jurgen heeft een soort schnitzelachtig stuk vlees en ik een hamburger. Ook de steakfries zijn erg lekker. En ze hebben hier lekkere wijn! We hoeven toch maar 25 meter terug te lopen naar de kamer.
Overnachting: The Broken Spur Inn & Steakhouse
Het weer: Zonnig en erg warm, 35-40
Stappen:4.000
Heerlijk, een volle dag Moab!
We zijn hier al vaker geweest dus we hebben al het een en ander gezien. Maar wat zeker op de planning staat: de trail naar Delicate Arch.
We ontbijten met een yoghurtje en gaan naar Arches. Vanaf deze camping is dat letterlijk 2 minuten rijden. In tegenstelling tot veel horrorverhalen die rondgaan met betrekking tot de drukte in Arches valt het vandaag heel erg mee. Zonder veel probelemen parkeren we de auto, smeren ons in, nemen een rugzak vol extra water mee en gaan we op pad.
Op zich hadden we dat beter moeten plannen want het is al 36 graden. Maar goed. De wandeling is op en neer 5,2 kilometer en klimt 146 meter. En dat klimmen gebeurt vooral op een groot, gald plateau slikrock.
Er zit vandaag elastiek in m'n benen (we hebben deze vakantie voor ons doen al best veel gelopen maar niet met 36 graden) dus vanzelf gaat het niet maar als je eenmaal die stomme rots over bent wordt de wandeling ook weer veel leuker. Misschien ook niet heel handig om dit op alleen een yoghurtje te doen 😂
Op het laatst hebben we nog een stukje met wat afgrond waar we een aantal mensen heel erg bang vastgekleefd aan de rots langs zien schuifelen. Ik vraag me dan altijd af waarom ze dit dan toch doen. Aan de andere kant kun je moeililjk beweren dat mijn conditie geweldig is, ik kom meestal op karakter boven zullen we maar zeggen. Dus mensen die mij met een rood hoofd zien lopen zullen zich hetzelfde afvragen. Maar toch... hier liep een mevrouw bijna hyperventilerend rond de rots. Dan heb je in ieder geval heel wat overwonnen.
Bij het uitzichtpunt aangekomen zijn we er toch wel even stil van. Wat een bijzonder ding. Het is haast niet te geloven dat deze boog zo is uitgesleten. Ik vraag me serieus altijd af hoe het toch kan dat zoiets dan nog blijft staan en de rest van de rots zo ongeveer vlak is. Prachtig!
We genieten een tijdje van dit prachtige uitzicht maar er is hier bar weinig schaduw dus na 10 minuten beginnen we weer aan de terguweg. Dat gaat natuurlijk een stuk makkelijker. 2 uur na de start staan we weer bij de auto. Toch nog een aardig gemiddelde gehaald. Dat weten we vrij precies omdat we meededen aan deen survey. Bij begin, aankomst arch, vertrek arch en aankomst beneden werden we geklokt. Ik kreeg daarvoor een nogal blije smiley sticker opgeplakt. Die reflecteerde niet helemaal hoe ik de heenweg heb ervaren 😁😂
Na de wandeling houden we Arches voor gezien en rijden we via de cabin naar het dorp. We hebben wel eeen lekkere lunch verdiend en dat doen we ergens op een terras. Jurgen neemt een salade met gegrilde kip en ik nem weer een caprese. We delen een portie frietjes, lekker met een groot glas cola.
Ook kopen we ouderwetse kaartjes die we volgens traditie op het terras schrijven. We hadden al postzegels gekocht in het VC in Arches.
Daarna terug naar de cabin, omkleden en lekker de rest van de middag in het zwembad hangen.
We hebben een plekje in de schaduw veroverd dus hier houden we het wel even vol. Voor het avondeten gaan we natuurlijk weer naar 't dorp. Zaxx dit keer. We nemen het all-you-can-eat salade en pizza buffet. Er zit ook soep bij. Jurgen neemt de clam chowder en ik wil de beercheese soup wel eens proberen.
Op zich smaakt het lekker (ik hou van kaas!) maar het lijkt wel of je kaasfondue zit te eten! Gelukkig had ik maar een klein schepje genomen. De pizza's smaken op zich prima maar de omloopsnelheid is wat minder groot dan in juli, dus ze zijn wat minder warm dan we eerder hebben gehad.
Het toetje slaan we maar over... die zijn hier altijd schandalig groot en dat gaat gewoon echt niet meer. We rijden weer terug naar de cabin en zitten nog lekker een tijd buiten voor we gaan slapen.
Overnachting: Moab Valley RV Resort & Campground
Het weer: Zonnig en erg warm, 35-40 graden
Stappen:11.300
We ontbijten in het hotel, zelfs dat zit er bij voor die prijs!
Valt er dan niks tegen? Nou eigenlijk niet. Of nou ja, als we dan toch even oud-Hollands moeten zeuren: er zijn geen scrambled eggs maar alleen (voor)gebakken eitjes met gemalen peper. Maar ook die zijn eigenlijk heel lekker.
Het weer is als vanouds weer heerlijk, zelfs aan de warme kant. We 'moeten' vandaag naar Moab maar we maken natuurlijk eerst een tussenstop bij Dinosaur NM. Eerst rijden we naar het Quarry deel. Dat is hier vrij letterlijk om de hoek. Hier is een stuk berg afgegraven waar nog steeds de originele botten van zeer veel dino's met moeilijke namen liggen.
De gedachte van de archeoloog die deze plaats vond, is dat deze vindplaats bewaard zou worden voor het publiek om dit te zien zoals het is. En niet volledig afgegraven en de botten opgebouwd en tentoongesteld. Er zijn wel een aantal skeletten uitgehaald en die staan in verschillende musea door het land, maar het overgrote deel ligt nog in deze wand. En dus ook nog heel veel daar onder.
Vanuit het VC kun je met een soort toeristentrammetje naar de expositieruimte. Het is echt heel interessant om al deze botten te zien. Er zijn ook wat pogingen gedaan om het wat interactiever te maken. En op het eind mag je zelfs een dino bot aanraken. Volgens de bordjes is het een 'echt' dino bot en we gaan daar ook maar gewoon vanuit want dat is eigenlijk toch wel bijzonder om zoiets ouds aan te raken.
Als we zijn uitgekeken lopen we terug naar het VC (sportief als we zijn 😆) Het was maar een mijl maar wel met 34 graden.
Weer bij de auto moeten we een behoorlijk eindje rijden naar het Canyon deel van dit park. We deon het toch maar, maar als we er zijn is het VC gesloten. Volgens het briefje dat aan de deur hangt is de ranger lunchen en is hij om 13.00 uur weer terug. Geen probleem, dan gaan we eerst picknicken.
We vinden een lekker rustig plekje (wat heet, we komen hier echt helemaal niemand tegen) met een prachtig uitzicht.
Een paar minuten na enen zijn we weer bij het VC maar nog steeds geen ranger. Nou ja, dan geen token en geen stempel, we gaan naar Moab!
Da's nog best even rijden maar we zijn er tegen 16.00 uur. De check in gaat snel. We hebben weer een deluxe cabin (op Hobbit formaat) maar die hebben we eerder gehad en we weten hoe het hier werkt. Als je erop voorbereid bent, is het veel minder erg dat alles hier zo klein is. Alleen de douche. Die blijft belachelijk. De vaste douchekop hangt nog niet eens op schouderhoogte. Dus als je 's morgens doucht kun je dat gelijk combineren met een portie ochtendgymnastiek 😁
We installeren ons en dan is het omkleden en naar het zwembad want hier is het 39 graden, dus wat afkoeling is wel nodig.
Tegen een uur of 6 houden we het voor gezien en gaan we terug naar de cabin. Even opfrissen en dan naar 't durp om te eten. Ik had op het forum 'the Blu Pig' voorij zien komen. Een BBQ restaurant (in de zin van slow cooking, niet in de zin van vlees roosteren). Dat blijkt een goede keuze want het eten is echt heerlijk. Ik neem de pulled pork met frietjes (ook al zo lekker!) en salade. Jurgen neemt een combi: pulled pork en tri tips en natuurlijk die eeuwige uienringen😋
Op de terugweg naar de camping doen we eerst nog wat boodschappen bij de Citymarket en daarna zitten we nog lekker buiten op 'onze' porch voor we gaan slapen in een veel te klein bed!
Overnachting: Moab Valley RV resort & campground, Deluxe Cabin
Weer: Zonnig, 32 tot 39 graden.
Stappen: 7.500
We verlaten de bergen en gaan op weg naar de rode rotsen. Dat doen we met een tussenstop in Vernal.
Dat is nog een bijzonder verhaal. We hadden in Vernal en niet al te bijzonder en duur hotel geboekt: 65$. Na een maand of 2 komt er een berichtje van Booking.com dat ons hotel niet beschikbaar is en dat ze als alternatief en zonder extra kosten het Marriott Townplace aanbieden. Als we dat opzoeken blijkt dit 118$ per nacht. Wij accepteren dus dit aanbod! Maar we zijn wel nieuwsgierig of het ook zonder extra kosten goed komt!
We vertrekken deze morgen redelijk op tijd uit Jackson met wat ontbijtbroodjes van de grote gele M. We zien, terwijl we Jackson uitrijden, nog iets wat we niet vaak hebben gezien: er staat een lama in een paardentrailer en die kijkt lekker naar buiten. Heel schattig 😃
We rijden (natuurlijk) niet over de snelweg naar Vernal en de route is heel mooi. Én we rijden langs Flaming Gorge NRA. Maar helaas hangt er hier in de bergen veel donkere bewolking en hier en daar krijgen we wat regen. Echt veel kunnen we bij de Flaming Gorge dan ook niet doen, alhoewel de omgeving hier erg mooi is. Natuurlijk stempelen we wel even ons paspoort en een tijdje later zien we een overdekte picknickplaats. Het is dan wel bewolkt maar zeker niet koud dus hier stoppen we voor de lunch. We krijgen bezoek van een wesp die graag een stukje ham wil. Sterker nog: hij knaagt het gewoon van m'n boterham en vliegt er al zwalkend mee weg 😂
Na Flaming Gorge is het niet ver meer naar het hotel en dat vinden we snel. En inderdaad is alles door Booking.com geregeld en betalen we 65$. En dat voor een hele grote, ruime kamer compleet met keuken (met zo'n eng shredder ding in de gootsteen), werkhoek, bank en gigantisch bed. Dit is met recht een goede deal!
We installeren ons in de kamer, luieren even en gaan dan eens kijken waar we kunnen eten. Een paar straten verderop zit VBC: Vernal Brewing Company. Volgens Tripadvisor kun je daar ook prima eten. Dat gaan wij dus ook doen. De ambiance is leuk, de bediening niet zo, maar het eten is lekker. Jurgen probeert 4 sample biertjes (waarvan een met jalopeno...) en bestelt uiteindelijk van 1 van de 4 een 'normaal' glas. Ik ben Bob en hou het bij water. Jurgen kiest een hamburger uit en ik heb niet zo'n zin in standaard eten en bestel een caprese salade met een portie knoflookfrietjes. Het is heel duidelijk dat het knoflookfrietjes zijn want de lucht is niet te harden 😆 Maar het is wél lekker!
Na het eten halen we, zo ongeveer recht tegenover het hotel, een milkshake bij Sonic. Note to self: onthoud nu eens dat een mini ook groot genoeg is!
Overnachting: Mariott Townplace
Het weer: Bewolkt, regenachtig en zonnig, 26 graden.
Stappen: 1.900
Vanavond slapen we in Jackson dus we hebben nog de hele dag voor Grand Teton. Na het ontbijt in het restaurant van gisteren pakken we de boel weer in, checken we uit en gaan we op weg.
Het plan voor vandaag is om wildlife te spotten en verder zien we wel. Nou, spoiler alert: we doen ons best maar verder dan wat vlinders en Canadese ganzen komen we niet 😄
Vanuit Coler Bay pakken we de 'buitenste' parkweg naar beneden. We rijden een stuk dirtroad naar Two Ocean Lake maar daar zien we alleen de ganzen. Wel een mooi meer trouwens.
Terug maar weer. We stoppen onderweg een aantal keer en natuurlijk ook bij Swabacher Landing. Maar ook hier geen beest te bekennen. Of nou ja, eendjes. Maar dat is toch net wat minder leuk dan een beer, moose of hert! Nou ja, dat is het risico van het vak zullen we maar zeggen. 's Middags in het Moose VC horen we dat de kans op wildlife behoorlijk lager is omdat het zo warm is. Geen idee of dat ook echt zo is, maar vandaag lijkt het er in ieder geval wel op.
Na deze vruchteloze poging gaan we naar Jenny Lake. Signal Mountain stond ook nog op het programma, maar de weg daar is afgesloten om ruimte te geven aan het wildlife. Lekker ironisch 😂
We hebben dan wel geen geluk met wildlife, maar wel met parkeerplaatsen. Zelfs om 13.30 uur bij Jenny Lake. Dus we parkeren de auto en gaan even naar het VC. We hebben bedacht om langs de onderkant van het meer naar de overkant te lopen en dan met de boot terug. Het feit dat de ranger op mijn vraag of er veel hoogteverschil in zit, reageert met: nou, best wel eigenlijk, maakt dat we besluiten het andersom te doen. Ook al zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben, als we de laatste boot missen moeten we ook weer teruglopen en heen-en-terug hebben we geen zin in. Dus we eten nog maar eens een yoghurtje en lopen daarna naar de boot. We kunnen nog mooi mee en 5 minuten later varen we het meer over.
Dit hebben we in 2015 ook al eens gedaan maar toen hebben we alleen de watervallen gezien. Via diezelfde watervallen loop je verder naar het pad wat om het meer gaat. En inderdaad: het is best een heel behoorlijke klim. Dat hadden we eigenlijk niet bedacht. Maar het is heerlijk wandelweer en de natuur is hier ook prachtig. Heel af en toe komen we mensen tegen, maar zodra we de watervallen voorbij zijn (dat stuk was wel drukker) lopen we het grootste deel van de tijd toch echt met z'n tweeen. We zijn toch wel blij als we rond 15.30 weer bij de auto zijn. We hebben 3,5 mijl gelopen met een aardig hoogteverschil. Maar goed, als je eenmaal bovenaan bent hoef je alleen nog maar omlaag.
Afgezien van Signal Mountain hebben we nu alles van het lijstje gedaan, dus we verlaten Grand Teton weer en gaan op weg naar Jackson.
Dat is nog maar een goed half uur rijden.
Als we inchecken, we krijgen een keurige kamer, blijkt dat ik me vergist had en er hier toch geen guest laundry zit. En het wordt inmiddels hoog tijd dat we een was draaien. Maar geen probleem: de dame wijst ons keurig de weg naar de wasserette. We rijden er (bijna 😁) in een keer naartoe en stappen zo'n typische TV-wasserette in.
De wasmachines variëren in maat van groot, groter, grootst en gigantisch. Wij nemen maar gewoon twee grote en dan nog lijkt onze was er in te verdwijnen. Alles bij elkaar duurt het wassen 27 minuten en daarna nog 30 minuten in de droger. Even opvouwen en in de tas. We doen ook gelijk boodschappen bij de naast gelegen Albertsons en dan gaan we terug naar het hotel. Even opruimen en dan lopen we naar het centrum om wat te eten.
Het wordt de pizzeria. Dit is geen 'gewone' pizzeria met de gebruikelijke pizza's maar hier hebben ze heerlijke combinaties. We nemen er twee die we delen.
Na het eten lopen we nog wat winkels in en daarna lopen we terug naar het hotel.
Overnachting: Alpine Motel
Weer: Zonnig, beetje bewolking, 26 graden.
Stappen: 16.900
